Text:

Rig Veda Book 8 Hymn 100 अयं त एमि तन्वा पुरस्ताद विश्वे देवा अभि मा यन्ति पश्चात | यदा मह्यं दीधरो भागमिन्द्रादिन मया कर्णवो वीर्याणि || दधामि ते मधुनो भक्षमग्रे हितस्ते भागः सुतो अस्तु सोमः | असश्च तवं दक्षिणतः सखा मे.अधा वर्त्राणिजङघनाव भूरि || पर सु सतोमं भरत वाजयन्त इन्द्राय सत्यं यदि सत्यमस्ति | नेन्द्रो अस्तीति नेम उ तव आह क ईं ददर्श कमभिष्टवाम || अयमस्मि जरितः पश्य मेह विश्वा जातान्यभ्यस्मि मह्ना | रतस्य मा परदिशो वर्धयन्त्यादर्दिरो भुवना दर्दरीमि || आ यन मा वेना अरुहन्न्र्तस्यनेकमासीनं हर्यतस्य पर्ष्ठे | मनश्चिन मे हर्द आ परत्यवोचदचिक्रदञ्छिशुमन्तः सखायः || विश्वेत ता ते सवनेषु परवाच्या या चकर्थ मघवन्निन्द्र सुन्वते | पारावतं यत पुरुसम्भ्र्तं वस्वपाव्र्णोः शरभाय रषिबन्धवे || पर नूनं धावता पर्थं नेह यो वो अवावरीत | नि षीं वर्त्रस्य मर्मणि वज्रमिन्द्रो अपीपतत || मनोजवा अयमान आयसीमतरत पुरम | दिवं सुपर्णो गत्वाय सोमं वज्रिण आभरत || समुद्रे अन्तः शयत उद्ना वज्रो अभीव्र्तः | भरन्त्यस्मैसंयतः पुरःप्रस्रवणा बलिम || यद वाग वदन्त्यविचेतनानि राष्ट्री देवानां निषसादमन्द्रा | चतस्र ऊर्जं दुदुहे पयांसि कव सविदस्याः परमं जगाम || देवीं वाचमजनयन्त देवास्तां विश्वरूपाः पशवो वदन्ति | सा नो मन्द्रेषमूर्जं दुहाना धेनुर्वागस्मानुप सुष्टुतैतु || सखे विष्णो वितरं वि करमस्व दयौर्देहि लोकं वज्राय विष्कभे | हनाव वर्त्रं रिणचाव सिन्धूनिन्द्रस्य यन्तु परसवे विस्र्ष्टाः ||

ayaṃ ta emi tanvā purastād viśve devā abhi mā yanti paścāt | yadā mahyaṃ dīdharo bhāghamindrādin mayā kṛṇavo vīryāṇi || dadhāmi te madhuno bhakṣamaghre hitaste bhāghaḥ suto astu somaḥ | asaśca tvaṃ dakṣiṇataḥ sakhā me.adhā vṛtrāṇijaṅghanāva bhūri || pra su stomaṃ bharata vājayanta indrāya satyaṃ yadi satyamasti | nendro astīti nema u tva āha ka īṃ dadarśa kamabhiṣṭavāma || ayamasmi jaritaḥ paśya meha viśvā jātānyabhyasmi mahnā | ṛtasya mā pradiśo vardhayantyādardiro bhuvanā dardarīmi || ā yan mā venā aruhannṛtasyanekamāsīnaṃ haryatasya pṛṣṭhe | manaścin me hṛda ā pratyavocadacikradañchiśumantaḥ sakhāyaḥ || viśvet tā te savaneṣu pravācyā yā cakartha maghavannindra sunvate | pārāvataṃ yat purusambhṛtaṃ vasvapāvṛṇoḥ śarabhāya ṛṣibandhave || pra nūnaṃ dhāvatā pṛthaṃ neha yo vo avāvarīt | ni ṣīṃ vṛtrasya marmaṇi vajramindro apīpatat || manojavā ayamāna āyasīmatarat puram | divaṃ suparṇo ghatvāya somaṃ vajriṇa ābharat || samudre antaḥ śayata udnā vajro abhīvṛtaḥ | bharantyasmaisaṃyataḥ puraḥprasravaṇā balim || yad vāgh vadantyavicetanāni rāṣṭrī devānāṃ niṣasādamandrā | catasra ūrjaṃ duduhe payāṃsi kva svidasyāḥ paramaṃ jaghāma || devīṃ vācamajanayanta devāstāṃ viśvarūpāḥ paśavo vadanti | sā no mandreṣamūrjaṃ duhānā dhenurvāghasmānupa suṣṭutaitu || sakhe viṣṇo vitaraṃ vi kramasva dyaurdehi lokaṃ vajrāya viṣkabhe | hanāva vṛtraṃ riṇacāva sindhūnindrasya yantu prasave visṛṣṭāḥ ||

Translation:

Rig Veda

  1. THY bounty, Dasyave-vrka, exhaustless hath displayed itself: Its fulness is as broad as heaven. 2 Ten thousand Dasyave-vrka, the son of Putakrata, hath From his own wealth bestowed on me. 3 A hundred asses hath he given, a hundred head of fleecy sheep, A hundred slaves, and wreaths besides. 4 There also was a mare led forth, picked out for Putakrata’s sake, Not of the horses of the herd. 5 Observant Agni hath appeared, oblation-bearer with his car. Agni with his resplendent flame hath shone on high as shines the Sun, hath shone like Sūrya in theheavens.